حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی در سال 329 ه.ق در «طبران» توس به دنیا آمد. پدرش از دهقانان ثروتمند طوس بود. فردوسی در اوایل عمر همزمان با کسب علم و دانش، به خواندن داستان هم علاقهمند گردید. در قرن چهارم، دقیقی توسی به دستور نوح بن منصور سامانی مشغول به نظم درآوردن داستانهای ملی ایرانی را آغاز کرد. وی بیش از هزار بیت از این شاهنامه را نسروده بود که حدود 367 یا 369 ﻫ.ق کشته شد و فردوسی استاد و همشهری دقیقی، کار ناتمام او را دنبال کرد. فردوسی طبع لطیفي داشت، سخنش از طعنه، هجو، دروغ و چاپلوسي به دور بود و تا جايي كه می توانست از به كار بردن كلمه هاي غير اخلاقي خودداري مي كرد.
شاهنامه نماینده تمام قد اندیشه فردوسی می باشد که بزرگترین و پرمایهترین مجموعه شعر به جا مانده از عهد سامانی و غزنوی و مهمترین سند عظمت زبان فارسی و بارزترین مظهر شکوه و رونق فرهنگ ایران باستان و خزانه لغت و گنجینه ادبـیات فارسی به شمار میرود. مرگ وی را بین سالهای 405 تا 411 ه.قمری دانسته اند.
منبع : ویکی پدیا
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.