محمدرضا شجریان تا سال ۱۳۵۰ به خاطر این که پدرش میخواست خانواده آنها (شجریان) بیشتر با قرائت قرآن و چهره مذهبی شناخته شود، با نام مستعار سیاوش بیدگانی با رادیو همکاری میکرد، ولی بعد از آن پدرش به او اجازه استفاده از نام اصلی اش را داد. در ۱۳۵۰ با فرامرز پایور آشنا شد و یادگیری سنتور و ردیفهای آوازی را نزد وی دنبال کرد در سال ۱۳۵۱ در برنامه گلها با نورعلی خان برومند آشنا شد و شیوه آوازی سید حسین طاهرزاده را نزد او آموخت. از سال ۱۳۵۲ نزد عبدالله دوامی کلیه ردیفهای موسیقی و شیوههای تصنیفخوانی را فرا گرفت. در همین سال، به همراه گروهی از هنرمندان همچون محمدرضا لطفی، ناصر فرهنگفر، حسین علیزاده، جلال ذوالفنون و داوود گنجهای، مرکز حفظ و اشاعه موسیقی را به سرپرستی داریوش صفوت بنیان نهاد.
اجرای زنده راست پنجگاه در سال ۱۳۵۴ در جشن هنر شیراز به همراه محمدرضا لطفی و ناصر فرهنگفر، که بعدها در یک آلبوم موسیقی با همین نام منتشر شد، بسیار مورد استقبال واقع شد. در آن زمان راستپنجگاه به ندرت اجرا میشد و این دستگاه درحال فراموش شدن بود. محمدرضا شجریان در سال ۱۳۵۶ در مسابقه تلاوت قرآن کشوری، رتبه نخست را به دست آورد.
شجریان در اسفندماه سال ۱۳۵۷ شرکت دلآواز را بنیانگذاری کرد. وی در سال ۱۳۵۸ دعای ربنا و مناجات مثنوی افشاری را به صورت بداهه و بدون تمرین خواند، و این دعا به مدت سی سال از اصلی ترین برنامههای رادیو در ماه رمضان بودند. فاصله سالهای دهه شصت، شجریان همکاری گستردهای را با پرویز مشکاتیان آغاز کرد. پس از سال ۱۳۶۸ به همراه داریوش پیرنیاکان و جمشید عندلیبی، به اجرای کنسرت در آمریکا و اروپا پرداخت در سال1371. آلبوم قاصدک که آخرین همکاری شجریان با مشکاتیان بود را اجرا کرد.
محمدرضا شجریان در سال ۱۳۷۸ جایزه پیکاسو را از طرف سازمان یونسکو دریافت کرد. در سال ۱۳۸۱ دو آلبوم بیتو بسر نمیشود و فریاد را منتشر کرد که این دو آلبوم نامزد جایزه گرمی شدند. پس از برگزاری کنسرت شجریان در ونکوور کانادا، گلوب اند میل، شجریان را افسانه موسیقی شرق معرفی کرد. شجریان مبدع چند ساز جدید در موسیقی ایرانی است.
منبع: ویکی پدیا
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.