در باور ایرانیان باستان الههی آب، فرشته نگهبان چشمهها و باران و نماد باروری، عشق و دوستی بودهاست. و در باور ایرانیان زن و زایش و آبادانی و قدرت در کنار هم معنا یافتهاند.[۱]. آناهیتا، آناهید یا ناهید نام ایزدبانوی آب و باران و باروری در مذاهب ایران باستان است. بسیاری از ویژگیهای این ایزدبانو با ایشتار نزدیکی دارد که مورد پرستش اقوام سامی، از جمله بابلیان، بود. هر دوی این ایزدان به سیارهٔ ناهید ( زهره ) مربوطاند. به احتمال زیاد «اردویسور آناهیتا» نیز چون میترا از ایزدانی بود که پیش از پیدایش زرتشت، توسط مردم ایران و نواحی اطراف – ولو به نامهای دیگر – مورد ستایش قرار میگرفت. آناهیتا ظاهراً با جنگاوری نیز مربوط بودهاست و باور بر این بود که پهلوانانی را که به پیشگاه او قربانی کنند، در جنگ با دشمن یاری میدهد. در دوران ساسانیان این الهه یکی از الهههای مورد پرستش ایرانیان شد.
منبع: ویکی پدیا
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.