فریدالدین ابوحامد محمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحاق عطار کَدکَنی نیشابوری مشهور به عطّار نیشابوری (زادهٔ ۵۴۰ در کدکن – درگذشتهٔ ۶۱۸ هجری قمری در شادیاخ نیشابور) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است.

وزن

2500 گرم

ابعاد

26 × 17 × 37 سانتیمتر

پتینه

برنزی, سفید استخوانی, سفید دودی, مشکی خاکی, مشکی طلایی, مشکی مسی, مشکی نقره ای

نام اصلی او «فرید الدین ابوحامد» بوده است تاریخ ولادتش را از سال 513 هجری قمری تا 537 هجری قمری دانسته اند عطار در روستای «کدکن» نیشابور بود به دنیا آمد و از دوران کودکی او جزئیات خاصی در دست نیست.پدر عطار به شغل عطاری (دارو فروشی) مشغول بوده و عطار هم پس از مرگ پدرش به همین شغل روی آورد.عطار علاوه بر دارو فروشی به کار طبابت هم مشغول بود. عطار در اواسط عمر خود دچار تحولی روحی شد و به عرفان روی آورده است. وی بعد از این اتفاق به خدمت عارف رکن الدین رفت که در آن زمان عارف معروفی بود و به دست او توبه کرد و به ریاضت و مجاهدت با نفس مشغول شد و چند سال در خدمت این عارف بود.عطار سپس قسمتی از عمر خود را در سفر گذراند و از مکه تا ماورالنهر به مسافرت پرداخت و در این سفرها بسیاری از مشایخ و بزرگان زمان خود را زیارت کرد.

عطار شاعری است که شیفته عرفان و تصوف است. کلام عطار ساده گیر است. او با سوز و گداز سخن می گوید و گفتار او وقتی با دل سوختگی همراه می شود بسیار تأثیرگذار است. عطار در سرودن غزل های عرفانی نیز بسیار توانا است و اندیشه ژرف او به بهترین شکل در این اشعار نمود یافته است. او برای بیان مقصود خود از همه چیز از جمله تمثیلات و حکایت هایی که حیوانات قهرمان آن هستند بهره جسته است . مجموعه قصاید و غزلیات عطار به نام «دیوان عطار»، که بیشتر آنها عرفانی و دارای مضمونهای بلند صوفیانه است مثنوی منطق الطیر، که حدود 4600 بیت دارد مهم ترین و برجسته ترین مثنوی عطار و یکی از مشهورترین مثنویهای تمثیلی فارسی است که در واقع می توان آن را “حماسه ای عرفانی” نامید. منظومه الهی نامه که مجموعه ای است از قصه های گوناگون کوتاه و مبتنی بر گفت و شنود پدری با پسران جوان خود که بیهود در جستجوی چیزهایی برآمده اند که حقیقت آن با آنچه عامه مردم از آن می فهمند تفاوت دارد. آرامگاه عطار در نزدیکی شهر نیشابور واقع شده است.

منبع: دانشنامه رشد

شما شاید این را هم دوست داشته باشید